Cykl koniunkturalny i jego przyczyny

Wyodrębnia się dwa główne nurty teorii określających przyczyny wahań cyklicznych

§  neoklasyczne

§  keynesistowskie

Teorie neoklasyczne

Równowaga w systemie gospodarczym jest zakłócana przez czynniki zewnętrzne (wojny, odkrycia nowych złóż, zjawiska przyrodnicze). Wyróżniamy następujące teorie neoklasyczne:

§  teoria plam na Słońcu – okresowo pojawiające się plamy na Słońcu powodują nieurodzaj, a nieurodzaj jest przyczyną zmian w rytmie produkcji przemysłowej

§  teoria innowacji – przyczyny występowania cykli są konsekwencją falowego pojawiania się innowacji organizacyjno-technicznych

§  teoria cyklu politycznego – cykliczny rozwój wynika ze zmian priorytetów ekonomicznych władzy w okresach poprzedzających wybory w celu pozyskania wyborców; po wyborach następuje okres zaciskania pasa i restrykcyjnej polityki

Teorie keynesistowskie

Zgodnie z tymi teoriami przyczyny cyklicznych wahań wynikają z reguł gospodarki rynkowej. Charakteryzuje tym, że w każdej fazie pojawiają się przesłanki przejścia do następnej fazy (w fazach wzrostowych zachodzą procesy, które powodują przejście do faz spadkowych i odwrotnie).

1.   Klasyczny cykl koniunkturalny – występował w XIX wieku i trwał do II wojny światowej. Możemy wyróżnić 4 fazy (kolejność ta jest ściśle przestrzegana – nie jest przypadkowa):

ü recesja (kryzys)

ü depresja (dno)

ü ożywienie

ü rozwój (rozkwit)